Matteo e Eleonora

Foto door Fabrizio Demasi

Hallo Fabri, hoe gaat het? Het is een beetje dat je je niet voelt ... maar ik "volg" altijd via facebook en internet. Ik wil niet, kijk hier en tussen je foto's van verschillende bruiloften: zelfs als ik het paar niet ken, is het altijd een emotie die zelfs een paar schoten doorschijnt! Gisteravond, zoals zo nu en dan gebeurt, hadden we zin om ons trouwalbum te bekijken ... en elke keer dat de gedachte hetzelfde is. Als ik denk dat we bijna geen trouwalbum wilden, als ik denk aan hoe informeel en gelukkig onze ontmoeting was en als ik denk dat het eerste wat ik je vertelde was "... Ik werd getroffen door die foto die werd blootgesteld, een simpele klik, maar in het bijzonder, een klein moment gestolen maar vol gevoelens ... ". Welnu, na slechts een paar seconden na de introductie, misschien onbewust, hadden we onze fotograaf al gekozen voor de bruiloft !! Een blikseminslag zou ik zeggen, een eerste en uitstekende indruk nooit ontkend! En 'ja, want als een fotograaf blijkbaar' elke 'emoties kan geven door een afbeelding, dan kun je dat natuurlijk duidelijk definiëren! We wilden geen "poseren" foto's, we wilden geen "statische" foto's, noch de gebruikelijke trouwfoto's, maar in ons album ontbreekt niets, de belangrijke momenten, maar vooral de glimlach, het uiterlijk, het gelach, de momenten van "performance" paniek en agitatie, de emotie en het geluk in uiterlijk en vooral in de gebaren van het paar maar ook van de gasten ... omdat in je opnames alles belangrijk is: zou je ooit zeggen dat de foto in totale paniek mijn moeder op zoek is naar de verloren oorbel of een waarin mijn zus tevergeefs probeert al die knoppen van mijn jurk te sluiten, of zelfs dat beeld van mijn vader die nauwelijks de tranen tegenhoudt met een gezicht dat niet bepaald "gefotografeerd" wordt, in plaats van degene waar de bruidegom en de getuige onhandig de das proberen te binden, zouden dan de favorieten van een droomalbum zijn geweest!?!? Zelfs die zwart-wit foto van parasols klaar voor gasten (omdat de weersvoorspelling natuurlijk niet de meest gunstige was) op de veranda, is een van mijn favorieten! (om er slechts een uit duizend en duizend te noemen). Daarom is het altijd moeilijk om een ​​keuze te maken uit slechts duizend schoten ... Hiervoor noem ik je Super-Fabri ... naast het feit dat je super aardig bent (en in een gespannen moment als de trouwdag, is er al de bruid die onaangenaam is! Ahahah !!), sterk en goed in wat je doet ... je hebt het voor elkaar gekregen om alles vast te leggen en zelfs nog meer om momenten vast te leggen die we nu niet meer konden onthouden en herbeleven; want als een foto, zelfs en vooral na enige tijd, de emotie van dat moment niet met zich meebrengt, heeft het misschien weinig zin! Omdat als de bruiloft de mooiste dag moet zijn, dit op een foto moet kunnen zien, moet kunnen "voelen", niet alleen door degenen die het in eerste persoon hebben ervaren, maar ook door degenen die alleen toeschouwers zijn . Anders zou het alleen maar een kwestie zijn van bladeren door, misschien zelfs saai, van een reeks beelden die allemaal hetzelfde zijn. In plaats daarvan, als we naar onze foto's kijken, overdrijf ik niet door te zeggen dat we nog steeds de sterke emoties van die April 14th voelen. En wanneer iemand door ons album wil bladeren, druk ik altijd op "... is geen album zoals de anderen, je ziet geen foto's die poseren of "klassiek" zijn, je zult foto's zien die de meeste "vreemd" lijken, detailfoto's, foto's van echte glimlachen die niet zijn opgelegd door een fotograaf, spannende foto's ...! "Ook om deze reden is het album misschien niet bedekt met stof, want je wordt er niet moe van ernaar te kijken en ernaar te kijken. Ik heb je op dit moment veel waardering en heel erg bedankt voor je werk, voor je vriendschap en vooral omdat je ons de kans hebt gegeven om je verdienste te maken door deze paar woorden !! Ik hoop dat ons leven ons binnenkort vele andere evenementen zal geven om te fotograferen ... uiteraard altijd door Fabrizio Demasi !!!