Als kind zie ik mezelf bladeren door de fotoalbums van mijn ouders, mijn grootouders, met de steeds terugkerende vraag: 'Wie is dat?' Toen kwam: "Waar was het?" "Wat was je aan het doen?" ... En heel vaak was het antwoord vaag, verdrongen, bij gebrek aan tijd, misschien aan geheugen. Deze situatie was super frustrerend voor het kind dat ik was, ik wilde het verhaal van deze foto weten, van dit moment. Later, maar lang voordat het mijn baan werd, dat ik niet eens wist dat het een baan was, documenteerde ik met mijn Minolta, mijn vakanties en familiereünies, de bruiloften van mijn neven en nichten ... Al als tiener begreep ik het dat het voor mij belangrijker was om al deze gedeelde momenten te onthouden, het verhaal van deze momenten te vertellen, meer dan om een ​​mooie groepsfoto te laten poseren. Deze foto zegt niets. Die jaren daarna brengt ons alleen de herinnering van de mensen die die dag aanwezig zijn. Om te zien hoeveel we zijn veranderd en hoe die mode verdomd is geëvolueerd! Ik wilde de herinneringen afdrukken die ik in mijn geheugen had. Zoals de glimlach van mijn grootmoeder toen ze ons vanachter het keukenraam zag komen. We zaten onder de modder en hadden honger, na een mooie middag spelen in de plassen. Op dat moment was de glimlach van mijn grootmoeder heel anders dan de portretten van haar die ik in haar fotoalbum vond. In deze periode ben ik begonnen met schilderen, om aan de portretten toe te voegen schilderde ik de uitingen van mijn herinneringen. Tenslotte heb ik communicatie gestudeerd. Een paar jaar heb ik de communicatieafdeling van een grote gemeenschap geleid tot deze bijeenkomst die alles zou veranderen. Die van een fotograaf die ik had ingehuurd om de beelden voor een campagne te maken. Ik vond in zijn beelden, zijn aanpak, alles waar ik al jaren naar op zoek was. Ik ging heel snel met hem mee op zijn trouwreportages. Het was voor mij bijna een renaissance. Ik heb eindelijk mijn weg gevonden. Ik ontdekte een baan die me mijn hele jeugd bezeten had, zonder ooit te hebben gedacht dat het echt bestond. Twee jaar lang leerde hij me fotografie. De techniek, geen kwestie van de volautomatische modus van mijn nieuwe reflex. Begrijp het licht. Beheer de compositie en wacht even. EN ME HIER! HUWELIJK, ELOPEMENT EN FAMILIEFOTOGRAAF IN LYON Vandaag heb ik twee kinderen van 5 en 11 jaar oud met "deze prachtige ontmoeting" (en ja, het is niet alleen werk dat telt). Ik hou van reizen, een paar dagen alleen ontsnappen om nieuwe landen te ontdekken, maar vooral bevolkingsgroepen, hun levensstijl, hun gebruiken ... Ik haat mensen in zo'n haast dat ze de essentie vergeten: leven. Om deze reden beperk ik mij niet tot Lyon om u te fotograferen. Om uw fotosessies en uw trouwreportages uit te voeren. Je laat me reizen, ik ontdek nieuwe landschappen, verschillende lichten en vooral geweldige mensen! [Lyon trouwfotograaf]

Beaux-Arts training met specialistische academische tekeningen, mijn artistieke benadering, ongeacht het veld, is altijd nieuwsgierig en ontmoetend geweest. Na vele professionele jaren als freelance grafisch kunstenaar-fotograaf voor de culturele en institutionele sector, vertrouwde een paar mij vol vertrouwen toe om hun bruiloft te fotograferen, en het is na deze unie dat de echte klik voor de huwelijksfotografie is geboren! Bruiloften bieden me een enorme mogelijkheid om te creëren, alles is beweging, alles staat op het punt om een ​​verhaal te vertellen en het moment vast te leggen dat niet meer zal gebeuren. Het is een fotografie van gedeelde emoties, authentieke momenten en dat is waar ik altijd naar op zoek was ... Professioneel sinds 2009, het concept van mijn werk en de menselijke dimensie van bruiloften, heeft me ertoe gebracht me te specialiseren in de fotografie van dit unieke evenement. [Drôme trouwfotograaf]