Als kind zie ik mezelf door de fotoalbums van mijn ouders, mijn grootouders bladeren, met de steeds terugkerende vraag: "Wie is dat?" Toen kwam: "Waar was het?" "Wat was je aan het doen?" … En heel vaak was het antwoord vaag, verdrongen door gebrek aan tijd, misschien aan geheugen. Deze situatie was super frustrerend voor het kind dat ik was, ik wilde het verhaal van deze foto van dit moment weten. Later, maar lang voordat het mijn baan werd, dat ik niet eens wist dat het een baan was, documenteerde ik met mijn Minolta mijn vakanties en familiereünies, de bruiloften van mijn neven ... Al als tiener begreep ik dat het voor mij belangrijker was om al deze gedeelde momenten te onthouden, om het verhaal van deze momenten te vertellen, meer dan om een ​​mooie groepsfoto te laten poseren. Deze foto zegt niets. Die jaren daarna brengt ons alleen de herinnering aan de mensen die die dag aanwezig waren. Om te zien hoeveel we zijn veranderd en dat mode verdomd is geëvolueerd! Ik wilde de herinneringen afdrukken die ik in mijn geheugen had. Zoals de glimlach van mijn grootmoeder toen ze ons van achter het keukenraam zag komen. We zaten onder de modder en hadden honger, na een mooie middag spelen in de plassen. In die tijd was de glimlach van mijn grootmoeder heel anders dan de portretten van haar die ik in haar fotoalbum vond. Het was in deze periode dat ik begon met schilderen, om aan de portretten toe te voegen schilderde ik de uitingen van mijn herinneringen. Ten slotte heb ik communicatie gestudeerd. Ik heb een paar jaar leiding gegeven aan de communicatieafdeling van een grote gemeenschap tot deze bijeenkomst die alles zou veranderen. Die van een fotograaf die ik had ingehuurd om de visuals voor een campagne te maken. Ik vond in zijn beelden, zijn aanpak, alles waar ik al jaren naar op zoek was. Heel snel vergezelde ik hem op zijn huwelijksrapporten. Het was bijna een renaissance voor mij. Ik heb eindelijk mijn weg gevonden. Ik ontdekte een baan die me al mijn jeugd bezighield, zonder ooit te hebben gedacht dat die echt bestond. Twee jaar lang leerde hij me fotografie. De techniek, geen sprake van het gebruik van de volautomatische modus van mijn nieuwe reflex. Begrijp het licht. Beheer de compositie en wacht op het moment. EN IK HIER! HUWELIJK, ELOPEMENT EN FAMILIEFOTOGRAAF IN LYON Vandaag heb ik twee kinderen, 5 en 11 jaar oud, met “deze mooie ontmoeting” (en ja, het is niet alleen het werk dat telt). Ik hou van reizen, om een ​​paar dagen alleen te ontsnappen om nieuwe landen te ontdekken, maar vooral de bevolking, hun levensstijl, hun gewoonten… Ik haat mensen die zo gehaast zijn dat ze de essentie vergeten: leven. Om deze reden beperk ik mij niet tot Lyon om u te fotograferen. Voor het uitvoeren van uw fotosessies en uw trouwreportages. Je laat me reizen, ik ontdek nieuwe landschappen, andere lichten en vooral geweldige mensen! [Trouwfotograaf in Lyon]

Beaux-Arts-opleiding met specialistische academische tekenkunst, mijn artistieke benadering, ongeacht het gebied, is altijd in nieuwsgierigheid en ontmoeting geweest. Na vele professionele jaren als freelance grafisch kunstenaar-fotograaf voor de culturele en institutionele sector, vertrouwde een paar me vol vertrouwen toe om hun bruiloft te fotograferen, en het is na deze unie dat de echte klik voor de huwelijksfotografie is geboren! Bruiloften bieden mij een immense mogelijkheid tot creatie, alles is beweging, alles staat op het punt een verhaal te vertellen en het moment vast te leggen dat niet meer zal gebeuren. Het is een fotografie van gedeelde emoties, authentieke momenten en dat is waar ik altijd naar op zoek was ... Professioneel sinds 2009, de conceptie van mijn werk en de menselijke dimensie van bruiloften, hebben me ertoe gebracht me te specialiseren in de fotografie van dit unieke evenement. [Drôme trouwfotograaf]