De voorschriften en praktijken van WPJA-competitie

10 november 2018 |

1. echtheid

Als huwelijksfotojournalisten meten we onszelf af aan ons vermogen om momenten in ruimte en tijd vast te leggen. Hieruit volgt dat we zulke momenten niet creëren en ook geen taferelen opvoeren om ze na te spelen. WPJA-winnende foto's zijn openhartige afbeeldingen van echte mensen die deelnemen aan een echt evenement en oprechte emotie uitdrukken - of soms de interne strijd om te veel emotie te vermijden.

In onze branche worden zulke momenten natuurlijk vaak "momenten" genoemd (in tegenstelling tot camerabewuste "portretten" of stillevens met "details"). Vanaf 2018 kwamen alleen dergelijke 'momenten'-afbeeldingen in aanmerking voor deelname aan WPJA-wedstrijden, met als doel het fotojournalistieke ethos in huwelijksfotografie elk jaar duidelijker te promoten door middel van duizenden van de beste voorbeelden.

"Ik werk vanuit onhandigheid. Daarmee bedoel ik dat ik niet graag dingen regel. Als ik ergens voor sta, in plaats van het te regelen, regel ik het zelf."
– Diane Arbus

Natuurlijk zullen bijna alle trouwfotojournalisten ook portretten en detailfoto's maken voor hun klanten. Dit erkennende, kunnen WPJA-leden ook meedoen aan de minder strenge wedstrijden van de vereniging voor verlovingsportretten en voor artistieke expressie.

Maar zoals de fotojournaliste Dorothea Lange ooit zei: "Het is niet genoeg om het overduidelijk pittoreske te fotograferen." Ons primaire doel is waarheidsgetrouwheid en persoonlijkheid in huwelijksfotojournalistiek ... niet stockfotografie.

2. oorspronkelijkheid

Bepaalde domeinen - zoals sport, persconferenties en, ja, bruiloften - hebben een reeks zich herhalende patronen en posities. Toch is het in deze meer beperkte locaties dat creativiteit en originaliteit kunnen schitteren. Net zoals sommige van de beste Engelse poëzie werden geschreven om een ​​strikt metrum en rijmschema te volgen, zo kan er ook geweldige fotojournalistiek plaatsvinden als de vader van de bruid de hand van zijn dochter loslaat, of het bloemenmeisje een ondeugend tegengesteld idee ontwikkelt. Elke bruiloft is anders en elke fotograaf is anders, wat leidt tot onbeperkte mogelijkheden voor compositie, stemming en onderwerp.

“Je weet dat je zo'n foto ziet als je tegen jezelf zegt: 'Ik had die foto kunnen maken. Ik heb zo'n scène eerder gezien, maar nog nooit zo.' Het is het soort fotografie dat voor zijn sterke punten niet vertrouwt op speciale apparatuur of effecten, maar op de intensiteit van het gezichtsvermogen van de fotograaf. Het is het soort fotografie waarin de ruwe materialen – licht, ruimte en vorm – op een zinvolle en zelfs universele manier zijn gerangschikt, dat gewone objecten gratie geeft.”
– Sam Abel

Als amateurs hebben we misschien onze hobby aangescherpt door grote en succesvolle fotografen te bestuderen om hun stijlen na te bootsen en hun foto's na te bootsen. Nu we de roeping van trouwfotojournalistiek beoefenen, zweren we het volgen van trends en het kopiëren van onze collega's. Elk van de winnende foto's in WPJA-wedstrijden is op de een of andere manier baanbrekend, groot of klein.

We rusten ook niet op ons eigen succes. Deelnemers aan onze wedstrijden mogen geen afbeeldingen inzenden die al eerdere WPJA-wedstrijden hebben gewonnen, noch mogen ze een reeks afbeeldingen achter elkaar aanbieden met dezelfde onderwerpen of acties met weinig verandering in de inhoud.

"Als ik iets in mijn zoeker zag dat me bekend voorkwam, zou ik iets doen om het op te schudden."
—Gary Winogrand

3. Directheid

De paradox van de fotojournalistiek is dat fotografen alleen kunnen verwachten dat hun werk de tand des tijds kan doorstaan ​​als ze actueel en afgestemd zijn op het moment.

Net zoals onze winnende foto's een bepaald moment in de tijd vastleggen, zijn onze wedstrijden ontworpen om de huidige stand van de techniek in de huwelijksfotojournalistiek te demonstreren. Daarom mogen leden, om deel te nemen aan de primaire WPJA-wedstrijden, alleen foto's indienen die binnen het lopende kalenderjaar zijn gemaakt en die moeten zijn gemaakt op de dag van de daadwerkelijke bruiloft.

“Het moment bepaalt altijd in mijn werk. Wat ik voel, doe ik. Dit is het belangrijkste voor mij. Iedereen kan kijken, maar ze zien niet noodzakelijkerwijs. Ik bereken of overweeg nooit; Ik zie een situatie en ik weet dat het goed is, zelfs als ik terug moet om de juiste verlichting te krijgen.” — André Kertész

Een kijkje in de galerijen van onze winnaars laat zien hoe mensen over de hele wereld in onze tijd een huwelijk aangaan door middel van tradities die ouder zijn dan sommige talen en op manieren die net zo uniek zijn als hun DNA. De wereld is drastisch veranderd, zelfs sinds de komst van huwelijksfotografie; maar de directheid van de trouwdag van elk nieuw paar, zoals getoond bij onze wedstrijdwinnaars, toont aan dat familie, vrienden en feesten ons mensen in onze eigen tijd blijven verrassen en ondersteunen.

“Welke van de foto's is mijn favoriet? Degene die ik morgen ga nemen. — Imogen Cunningham

4. Serendipiteit

Noem het toeval, synchroniciteit of de onzichtbare hand van de Voorzienigheid, maar een van de grootste talenten van de huwelijksfotojournalist is het vermogen om de kortstondige samenvloeiing van uitdrukkingen, omgeving, sfeer, uitrusting, relaties en licht vast te leggen dat soms in slechts 1/60 van een seconde of minder voorkomt - en daardoor kunst te produceren die een verhaal vertelt of een stemming vertelt.

“Soms zijn ze een kwestie van geluk; de fotograaf kon ze niet verwachten of hopen. Soms is het een kwestie van geduld, wachtend op een herhaling van een effect dat hij heeft gezien en verloren of op een effect dat hij verwacht.” –Bill Brandt

Visueel interessante juxtaposities, achtergrondverhalen, implicaties en contexten ontstaan ​​spontaan onder de deelnemers en omstanders...

5. trouw

Respect voor het onderwerp en respect voor het vak vormt de grondgedachte voor onze vereniging van trouwfotojournalisten en dicteert de voorwaarden waarop we strijden om professionele erkenning. WPJA-wedstrijdinzendingen mogen geen openlijke manipulatie vertonen, noch door het gebruik van in-camera-tactieken (zoals filters, lenseffecten of dubbele belichtingen) of in postproductie. Afbeeldingen die het gebruik van zichtbare toning, verhoogde verzadiging of desaturatie, selectieve verscherping of vervaging, zware ontwijking of verbranding en klonen weerspiegelen, komen niet in aanmerking voor deelname aan de primaire competities van WPJA. (Dergelijke technieken kunnen echter worden toegekend in de wedstrijden van de vereniging voor artistieke expressie.) Uitzonderingen worden gemaakt voor bijsnijden, conversies van kleur naar zwart-wit (maar geen sepiakleurige of getinte afbeeldingen) en kleine aanpassingen aan kleurniveaus en curven.

Deze zelfde aandacht voor trouw vereist dat alleen de foto van een WPJA-lid door dat lid aan een wedstrijd mag deelnemen. Het kan erg handig zijn om een ​​assistent of tweede camera aan een opdracht te laten werken, maar de foto's van die ander mogen niet meedoen aan deze wedstrijden.

Trouw aan de eigen visie en praktijk van de fotograaf wordt ook aangemoedigd en beloond, en vertegenwoordigt het verschil tussen een momentopname en een foto.

“Een fotograaf moet altijd werken met het grootste respect voor zijn onderwerp en vanuit zijn eigen standpunt.” —Henri Cartier-Bresson

6. Eerlijkheid

We houden ons aan een standaard van vaardigheid en talent en aan een ethische standaard voor ons bedrijf als fotografieprofessionals. We voeren onze wedstrijden ook uit met een eerlijkheid die ervoor zorgt dat winnen een erkenning van uitmuntendheid is en geen gunst. Onze wedstrijden worden beoordeeld, niet gejureerd, want hoewel we het grootste respect hebben voor onze collega's, realiseren we ons ook dat hun visie misschien niet de onze is. We proberen ook vriendjespolitiek of vooroordelen onder vrienden en concurrenten te vermijden. Daartoe worden onze wedstrijden nooit beoordeeld door mede-WPJA-leden, maar door professionele fotojournalisten - vaak Pulitzer Prize-winnaars - en door foto-editors, wiens vaste taak het is om wekelijks de visuele kwaliteit en het nut van duizenden afbeeldingen te beoordelen.

"Degenen die serieuze fotografen willen zijn, zullen hun werk echt moeten bewerken. Je zult moeten begrijpen wat je doet. Je zult niet alleen moeten schieten, schieten, schieten. Stoppen en naar je werk kijken is het belangrijkste wat je kunt doen." — Annie Leibovitz

De WPJA accepteert ook geen kosten voor wedstrijdinzendingen. Elke fotograaf mag maximaal 100 foto's gratis inzenden tijdens de hoofdwedstrijden van het kalenderjaar. Dit zorgt ervoor dat minder gevestigde fotografen op gelijke voet staan ​​met hun meer financieel gevorderde collega's als het gaat om het beoordelen van hun werk en het erkennen van hun talenten.