Dave Getzschman, Noord-Californië
Laten we de "regels" van fotografie vergeten. Belichting, onderwerpen, compositie, zet dat allemaal opzij. Waar we hier naar kijken, is wat ons tot mens maakt - emotie - het is wat het werk definieert van WPJA's fotograaf van het jaar, Dave Getzschman. De mensen op zijn foto's zijn niet zomaar elementen in een dramatische setting, die op voortreffelijke wijze omgaan met hun tegenhangers. Het zijn niet zomaar onderwerpen die uit nostalgie zijn afgedrukt en ingelijst. Het zijn mensen vol emotie. En het is niet zomaar een emotie. Dit is het pure onverkorte type dat ons verbindt. De uitdrukkingen, gebaren, bewegingen van de mensen die hij vastlegt vertellen een verhaal. Kortom, zijn werk roept op wat universeel is voor ons allemaal. Het is wat fotojournalistiek zou moeten zijn: transcendent.
Getzschman bekent: “Ik ben minder geïnteresseerd in fotografie en meer geïnteresseerd in mensen en het zien van de sociale dynamiek op het werk. De fotografie zorgt voor zichzelf, waardoor ik in staat ben om het karakter van de mensen vast te leggen.”
Met dit als zijn modus operandi is het geen verrassing dat deze journalist begon met het fotograferen van bruiloften. Op de gevierde dag is een breed scala aan menselijke emoties te zien. Getzschman zegt dat behalve begrafenissen, die niet erg leuk zijn om vast te leggen, mensen op bruiloften het minst op hun hoede zijn. Ter voorbereiding leert Getzschman niet alleen de koppels van het uur kennen, maar ook degenen die voor hen van betekenis zijn. Het album van de bruid en bruidegom komt samen als een prachtige radiaal met hen in het midden, omringd door degenen die hebben geholpen om de dag gedenkwaardig te maken.
Getzschman was jarenlang op zoek naar fotojournalisten van wie hij kon leren. Van een stage bij de Christian Science Monitor tot een handvol kranten in New Mexico, de Ventura County Star en de Los Angeles Times, hij nam foto's met als doel zijn werk naar een hoger niveau te tillen. Zijn vaardigheden werden scherper, uitgebreider. Ben Chrisman (2007 WPJA POY), een vriend en collega, liet hem kennismaken met het fotograferen van bruiloften op een artistieke, journalistieke manier, en in 2007 begonnen ze samen te werken.
Nu Getzschman een punt heeft bereikt waarop hij zich uitsluitend kan concentreren op het menselijke, emotionele aspect van de dag en zijn technische vaardigheden dit doel kan ondersteunen, rijst de vraag: waar gaat hij heen vanaf hier? Hij zegt dat hij exclusief bestemmingsbruiloften wil fotograferen. In een buitenlandse setting, zegt hij, “zijn je zintuigen meer op elkaar afgestemd; je nieuwsgierigheid is gewekt; je bewustzijn wordt verhoogd. Het voedt meer creativiteit dan het fotograferen van een plek waar je eerder bent geweest.”
Ongeacht de setting, elke bruiloft die Getzschman documenteert, haalt de individualiteit en menselijkheid van het moment naar voren.
Lauren Ragland / Voor de Wedding Photojournalist Association
