Liam Smith

Getalenteerde fotograaf ontdekt passie en vaardigheid op jonge leeftijd

Er woont een duif in mijn tuin en loopt regelmatig mijn huis binnen op zoek naar eten. Hij heet Gary. Terwijl ik dit schrijf, kijkt Gary naar mij vanaf de rand van mijn vijver. Hij lijkt boos. Misschien omdat ik de vis meer voer dan hij. Ik houd Koi omdat ze als levende ornamenten zijn en ongelooflijk therapeutisch om naar te kijken. Ik heb een AGA die belachelijk duur is in het gebruik, maar hij kookt voedsel als geen ander apparaat. Mijn slimme meter staat altijd in het rood, maar mijn diners zijn altijd heerlijk. Ik kan een hele goede indruk maken van een geit. Ik neem het leven niet zo serieus, ik doe al mijn eigen stunts en luister elke dag naar hiphop. Mijn leven is vol contrasten, Kendrick Lamar en Koi, Tribe noemden zoektocht en onderzoeken welke kamerplanten de luchtkwaliteit het meest efficiënt verbeteren... Ik begon mijn fotografische reis op 16-jarige leeftijd. Mijn kunstleraren haatten mijn abstracte schilderijen, dus ik ging over op wat ik dacht was destijds het meest letterlijke medium om de werkelijkheid weer te geven - ik kwam terecht op fotografie. Mijn vader beïnvloedde mijn artistieke inspanningen en leerde me al op jonge leeftijd tekenen en afbeeldingen begrijpen. Hij zou van onze badkamer een donkere kamer maken en glasplaten op groot formaat printen. Mijn reizen en diverse interesses hebben mijn stijl mede gevormd. Ik ben een liefhebber en bewonderaar van mensen, ik heb geen echte interesse in dingen of plaatsen. Ik ben ook een liefhebber van het vertellen van verhalen, van de oprichtingsshots van Terence Malick tot de opnieuw gearrangeerde verhaalstructuren van een Quinton Tarrantino; het opbouwen van een verhaal is altijd de kern geweest van mijn liefde voor beelden. Ik fotografeer ongeveer twintig bruiloften per jaar. Ik investeer zo zwaar in elk programma dat ik zowel fysiek als emotioneel uitgeput ben tegen de tijd dat het klaar is. Ik geloof dat als je een verhaal wilt vertellen, je het moet beleven. Om elke week met elk gezin in die achtbaan te gaan is magisch, maar het betekent ook dat het fotograferen van zestig bruiloften in een jaar voor mij een onmogelijkheid is, iets dat ik niet eens kon bedenken. Het gaat niet om geld, het gaat om het maken van de best mogelijke set afbeeldingen. Ik heb een diploma fotografie, maar ik heb niet het gevoel dat dit mijn vaardigheden ook maar in het minst heeft beïnvloed. Door het behalen van deze opleiding ben ik meer een schrijver dan een praktijkbeoefenaar geworden. Mijn interesses buiten fotografie zijn talrijk en eclectisch. Momenteel ben ik gefascineerd door de oude Egyptische filosofie en hoe verhalen en kennis in onze samenleving worden gecodeerd. Koop een drankje voor me en ik vertel je er alles over. Bruiloften zijn leuke, emotionele en gekke evenementen. Ik wil het verhaal vertellen, van de ochtendzenuwen tot het dansen op de tafels. Vergeet niet dat als feesten gemakkelijk was, het niet moeilijk zou zijn.