Monty Soungpradith

Creatieve fotograaf enthousiast over samenwerkingen, gezinsgericht

Fotografie is voor mij zoveel meer dan alleen een mooie foto. Sinds mijn veertiende heb ik een camera in mijn hand. Ik begreep niet helemaal wat het voor mij betekende, totdat mijn vader ziek werd en op weg was ons te verlaten. Ik werd verliefd op de Kodak Disc 14-camera en huilde maandenlang, terwijl ik mijn ouders smeekte om hem te kopen. Helaas zat dit niet in de begroting. Maar toen, kort voordat mijn vader overleed, kocht hij die camera voor mij, en ik herinner me dat ik alles in mijn leven documenteerde. Ik herinner me hoe verbonden ik me voelde met alles door die lens. De laatste foto die ik met die camera maakte, was van mijn vader in zijn kist, en daarna heb ik hem een ​​hele tijd niet meer opgehaald.

In 1991 raakte ik de camera kwijt. Ik ging naar de universiteit en behaalde mijn diploma in psychologie, criminologie en een minor in sociologie. Tijdens mijn tijd daar heb ik ook beeldende kunstfotografie gestudeerd als buitenschoolse cursus, en ik herinner me hoe spannend het was om weer te gaan fotograferen. Ik ging naar huis op zoek naar mijn geliefde Kodak Disc 4000, maar heb hem nooit gevonden.

Ik vestigde mij, wetende dat het voor altijd voorbij was. Ik trouwde in 2000 en twee jaar later werd onze eerste zoon geboren. Kort nadat onze tweede zoon in 2005 werd geboren, was ik deze camera vergeten. Met de geboorte van mijn kinderen werd mijn liefde voor fotografie weer aangewakkerd, en ik was weer bezig met documenteren, maar deze keer over de geboorte en het leven van mijn kinderen en niet over de dood en het overlijden van mijn vader.

Ik werd opnieuw verliefd op fotografie en werd erdoor aangetrokken; het maakte me blij.

Ik kocht mijn eerste DSLR-camera in 2003 om mijn zoon vast te leggen. Dat gevoel dat ik alles in mijn leven wilde fotograferen, kwam terug alsof ik weer 14 was. Ik besefte toen dat fotografie in mijn DNA zit. Ik besefte ook dat fotografie voor mij een vorm van therapie was om met de angst en stress van de dood van mijn vader om te gaan. Fotografie werd iets dat betekenis en vreugde in mijn leven bracht. Creëren betekende leven, en creëren was essentieel. Het hielp me de complexiteit van mijn gedachten en emoties te verwerken die ik anders niet kon uiten.

De visuele verhalen die ik met mijn camera creëerde, werden een onderdeel van het op een heel andere manier begrijpen van mezelf. Door een camera op te pakken, kon ik de wereld om me heen op een nieuwe en inzichtelijke manier zien en vastleggen door mijn omgeving op te merken die ik voorheen nooit zou hebben opgemerkt. Fotografie heeft mij tot een betere waarnemer gemaakt, waardoor ik schoonheid kan ontdekken in de eenvoudigste dingen om mij heen en het leven nog meer kan waarderen.

Ik geloof dat een foto een retourtje is naar een moment dat anders vergeten zou worden. Of het nu gaat om de onvolmaakte, onscherpe, giechelende selfiefoto die je in je smartphone hebt gestopt of om een ​​afdruk die je vader zorgvuldig heeft bewaard sinds je twee was: die foto heeft nu zoveel betekenis in ons leven, zelfs als dat moment al lang voorbij is.

Weet je nog die Kodak Disc 4000-camera? In de zomer van 2017 deed mijn tweede zoon mee aan speedcubing (dat is het supersnel oplossen van Rubik's Cubes voor degenen die er niet bekend mee zijn). Blijkbaar is het een ding. We reisden door de hele VS om hem te laten meedoen, en op een dag landden we in Detroit, Michigan, voor de finale. Tijdens onze lunchpauze bezochten we een nabijgelegen camerawinkel die failliet ging, en tegen de tijd dat we daar aankwamen, was alles in de winkel geleegd, op één doos na die op de plank stond. Ik vroeg de eigenaar vriendelijk wat er in de doos zat. Hij zei: "Als er iets in zit, mag je het hebben." Zonder dat hij het wist, zat er een vrijwel gloednieuwe Kodak Disc 4000-camera in die doos, precies dezelfde als degene die ik was kwijtgeraakt. Ik deelde het verhaal over de camera met hem, en hij schonk hem zo vriendelijk aan mij, en sindsdien heb ik hem bewaard. Het is mijn WAAROM en mijn doel om wakker te worden en te doen waar ik van hou, omdat fotografie mij betekenis en vreugde brengt, anders dan al het andere dat ik ooit heb gekend.